Cheap Thrills – My Beaver Likes Wood

foto: Lisa Kortenhorst

Ik heb me een tijdje ernstige zorgen gemaakt over de Haarlemse punkrock-scene die de laatste jaren vrijwel verdwenen leek te zijn. Haarlem is natuurlijk nooit een echte rock stad geweest en heeft altijd gegrossierd in artsy fartsy bands a la de Velvet Underground en aanverwante shit, maar nu is er gelukkig Cheap Thrills. Vier meiden die in staat zijn een tent volledig plat te branden met hun high energy cirkelzaag gitaarpunk.
Ik kende ze natuurlijk al en vond het vroeger een leuk bandje met de nadruk op “leuk,” maar sinds slagwerker Nienke Overmars de dames is komen versterken heeft de band een ware metamorfose ondergaan. De eerste keer dat ik ze live zag met Nienke in het Amsterdamse Vrankrijk, werd ik volledig weggeblazen. Dorien Klooster was natuurlijk al een fenomeen op de bas en nu ze met een houthakster als Overmars kon samenspelen stond er opeens een ritmesectie van gewapend beton die alles platwalste. Dat bleek zaterdag weer eens op het Kliko festival. Iedere keer als de twee elkaar vonden ontstond er een super groove die het Patronaat-café op haar grondvesten deed schudden. Dankzij dit stevige fundament kunnen bij zangeres Selma Keceli en gitariste Hermance van Dijk de stoppen volledig doorslaan en wordt er een behoorlijk goeie show neergezet. De band kan zich nu makkelijk meten met de top van Nederland, durf ik toch wel te zeggen.
En nu dus een plaat, ‘My Beaver Likes Wood.’ Een EP met drie nummers weliswaar, maar hij fikt als de Rijksdag. Godzijdank hebben de dames voor vinyl gekozen en dat betaalt zich uit, de zwarte schijf klinkt honderd keer vetter dan de samengeperste Soundcloud bestanden op facebook. ‘My Beaver Likes Wood’ heeft door de simpele rauwe productie een echte street credebility en geeft een goed idee van waar Cheap Thrills live toe in staat is. Mijn persoonlijke favoriet is ‘I Don’t Care’, het tweede nummer, en dan vooral de versnelling op het eind waarin de search & destroy mentaliteit van de band goed uit de verf komt. Ook werd ik prettig verrast door de scheurgitaar van Hermance die heeft gekozen voor een groffe sound vergelijkbaar aan die van Wire-gitarist B.C. Gilbert (LP ‘Pink Flag’). Ze ramt hiermee een perfecte ondergrond in elkaar voor de high-pitched doorgedraaide zang van Selma Keceli, die dan ook alle rock registers opentrekt.
Al met al een lekker debuut dat de boxen uitknalt en hoop geeft voor de toekomst van de Haarlemse én nationale muziek scene, die duidelijk in goede handen is bij deze vier rock chicks.
Play loud!