De Haarlemse Popscene blijft maar verbazen.

Je weet vaak nog niet wat je treft, op zo’n Haarlemse Popscene-avond. Dat is er het leuke van, vind ik. En iedere keer sta ik weer verbaasd over de veel- en verscheidenheid, van muziekmaken in Haarlem.

Zo ook vanavond. Op een relatief drukbezochte Popscene-avond in Pub De Tempelier leer ik weer 2 interessante bands kennen. Hoera!

Hoera: The Quint bewijst dat gevoelige folk ook kan, in De Tempelier. Dat had ik niet verwacht. Het leek toch altijd een podium waar het zachtst mogelijke rockabilly is. Maar Teus (zang, prachtige stem) en Rutger (gitaar, bijzang) flikken het. Met een meegebrachte omlijsting van oosterse wijsheid (boeddha-beeldje, steentjes, wierook) zetten ze de tent naar hun hand en brengen ze de temmende kracht van het kleine. Voor een gevoelig acoustisch duo dat pas kort bestaat, houden ze de aandacht onwaarschijnlijk lang vast met prima liedjes.

En iedere keer dat ze elkaar omhelzen (wat ze aan het eind van nummers regelmatig doen) wordt dat toegejuicht door het publiek. Als dat kan, vanuit Haarlem, dan heb ik weer hoop voor mijn stad.

Eigenlijk jammer dat ze aan het eind terugvallen in wat ze deden voor ze zelf schreven: covers. Niet nodig. Maar wel weer grappig dat de laatste dan is wat, tijdens hun gig, de hele tijd al door mijn hoofd speelde: ‘Wicked game’, van Chris Isaak.

Dat kon slechter. Dit lijkt mij een aanwinst voor Haarlem.

En hoera: dan komt Pointless Arrow, dat verbaast. Niet alleen omdat de vier die de kern vormen (bas, drums, gitaar, zang) zich live laten aanvullen door gitarist en toetsenist; ook doordat die gitarist veel meer op de voorgrond treedt dan de andere en bovendien bijzang levert bij de zangeres.

Maar het verbazingwekkendst is, voor mij, dat Pointless Arrow onverholen symfo maakt, met lichte hardrock-invloeden. Goed, dat is niet heel vreemd als je de voorliefde voor Muse constateert in de cover die ze ervan spelen, maar dit is (naast Krater) al de tweede symfonische rockband die ik in Haarlem aantref. Als je me vijf jaar geleden gevraagd had of dat ooit zou gebeuren zou ik je voor gek hebben verklaard.

Pointless Arrow moet wel nog veel leren. Zoals, bijvoorbeeld, dat je als bassist niet met je rug naar de band en het publiek moet gaan staan spelen. Dat komt de kwaliteit van het spel niet ten goede, omdat je dan nauwelijks met de rest van de band kunt communiceren over, en werken aan, het geproduceerde totaalgeluid. Dat het gebeurde omdat er wat weinig ruimte was op het podium doet daar niks aan af.

Maar wat ze maken is nu al genietbaar. Ik zie uit, naar de volgende keer dat ik ze zie. Dat zou zo maar eens het Patronaat kunnen worden. Want.

Om de Haarlemse popscene-avonden in de Tempelier te bevorderen heeft Voodoovox besloten om 1 van de 6 spelende bands geheel gratis een live-opname (CD-kwaliteit) op een Haarlemse Popscene-avond in het Patronaatcafé aan te bieden. De keus wordt gemaakt middels loting.

Hoe werkt dat? Je meldt je aan bij Jethro den Exter om te komen spelen op een popscene-avond bij de Tempelier (we zitten wel de komende tijd al flink vol). Vervolgens maken we eens in de drie maanden (maart, juni, september, december) een winnaar bekend.

De Haarlemse Popscene regelt een optreden voor die winnaar, in het Patronaatcafé, en Voodoovox komt het opnemen!

Eerstvolgende ‘Haarlemse Popscene’-avond in het Patronaatcafé:

woensdag 19.02.2014
EP-release ‘Field of steel’, met ‘Master of Apes’ en ’13” Deathray motherfuckers’.

 

————————————————————

Chielie is zanger/tekstschrijver van Yoghurt en Zat.