Nederland Duitsland 1-0

Master of Apes en Kadavar 14-11 kleine zaal Patronaat

Het Haarlemse metal gezelschap Master of Apes verzorgde afgelopen donderdag het voorprogramma voor de Duitse band Kadavar in de kleine zaal van het Patronaat.

Ik had ze al eens in het café van dit podium gezien en toen vond ik de sound ietwat onduidelijk. Gitarist Quintijn Manders had dit keer echter een andere versterker achter zich staan loeien en dat maakte wel even een verschil. Het publiek dat voornamelijk voor onze Oosterburen van Kadavar was gekomen, werd getrakteerd op een allesvernietigend potje gepantserde totaalmetal. Dorien Klooster (bas) en haar broer Niels op drums, legden het rode tapijt uit voor hun gitarist die vervolgens gerust de trekker kon overhalen. Hij slingerde dan ook de ene dodelijke riff na de andere de zaal in. Het was weer genieten geblazen voor de echte metaaldetectors onder ons.

Ik wou dat ik hetzelfde over het oorverdovende Blitzkrieg-bommentapijt van Kadavar kon zeggen maar deze band viel toch wat tegen. Hoewel het an sich niet slecht was ging het me na een kwartiertje ernstig vervelen en zat ik alweer in het café. Kadavar is duidelijk een Black Sabbath-adept maar hun nummers, hoewel perfect uitgevoerd, missen toch de tekstuele inhoud die de muziek van hun Britse evenknieën net dat beetje extra geeft. De mannen ontberen ook duidelijk een frontman met charisma en die serieuze hoofden met baarden helpen ook al niet echt. Al dat kinhaar gaf me toch een beetje een vegetarisch hippie gevoel, alsof ik naar Rudolf Steiner met een gitaar zat te kijken. Zelfs lui die de meer dan of minimaal 2 meter per bandlid, lang haar, baarden en ventilatoren-cum-koudijs achter de drummer een geweldige visuele gimmick vonden waren die na 5 minuten zat.

Nee dan het spelplezier en de humoristische sfeer op het podium bij Master of Apes. Op een gegeven moment riep Dorien tussen twee nummers in: “begin nou maar ‘s!” naar Quintijn en maakte hij even een gebaar terug van: “up yours”. Ze konden er allebei wel om lachen en vervolgens explodeerde de band in een moordende metalriff die de decibelmeters in de café’s aan de overkant van de Zijlvest deed ontploffen. Wat een dreun! Ik moest meteen aan de penalty van Neeskens in 1974 denken. Nederland-Duitsland 1-0!

 
————————————————————

‘Pielie’ is een pseudoniem van Pim en Chielie.